Śmigus Dyngus ma wielowiekową tradycję. Jego początki miały zupełnie inny charakter.
Zwyczaj ten pochodzi z czasów, gdy nasi słowiańscy przodkowie czcili bóstwa przyrody i natury, a w okresie marca i kwietnia organizowali imprezy mające uczcić zwycięską walką pomiędzy zimą, a wiosną. Niewielu wie, że nim chrześcijaństwo zasymilowało ten zwyczaj, podpinając go pod Wielkanoc, były to dwie, zupełnie różne tradycje.
Śmigus Dyngus silnie związany był ze słowiańskimi Jarymi Godami. Był to kilkudniowy zestaw obrzędów mający na celu uczczenie nadejścia wiosny i pochodzi odległy, przedchrześcijańskich czasów. Jedną z tradycji Jarych Godów było, dobrze nam znane, topienie Marzanny symbolizującej zimę.
Według jednej z teorii, słowo śmigus to odmiana staropolskiego wyrażenia śmigać, a to z kolei oznacza chłostę. Miało ono również, w jednym ze znaczeń określać – zapłodnienie. Przywołuje to inny, dawny zwyczaj, że młode mężatki wychodziły na deszcz, który je śmigał, co miało czynić je bardziej płodnymi.
Wczesne zapiski i wzmianki historyczne, mówią o tradycji Lanego Poniedziałku jako metodzie okazywaniu i wyznawanie uczuć lub poprawianie urody. W ludowych opowieściach dotrwały do naszych czasów teorie, że dziewczyna porządnie zlana wodą i wychłostana witkami, będzie miała lepszą cerę, piękne włosy i bez problemu zajdzie w ciążę.
Więcej o tej tradycji znajdziemy na naszeszlaki.pl
Na zdjęciu Lany Poniedziałek ze Strażakami na strzeszyńskiej plaży.
