Nad nią się wychował, nad nią przez całe życie mieszkał i bez niej nie mógł żyć.
Henryk Urbaniak ur. 23 grudnia 1938roku w Obornikach. W latach 1947 - 1954 uczęszczał do Publicznej Szkoły Powszechnej w Obornikach. Obecnie w tym budynku mieści się Gimnazjum nr 3. Kolejnym etapem edukacji była nauka zawodu w już nie istniejących Zakładach Remontowo Montażowych w Obornikach. W roku 1973 ukończył Liceum Ogólnokształcące dla pracujących w Obornikach a w roku 1979 Technikum Mechaniczne dla pracujących w Obornikach. W latach 1956 - 1959 pracował w Poznańskich Zakładach Mechanicznych w Obornikach, a od 1962 do 1996 roku w Obornickich Zakładach Mięsnych jako wykwalifikowany maszynista urządzeń chłodniczych. Już jako uczeń przejawiał zainteresowanie wodą.
Turystyka, rekreacja oraz sporty związane z wodą stały się nieodłącznym elementem jego życia. Uprawiał kajakarstwo, wioślarstwo, żeglarstwo, sporty motorowodne oraz narciarstwo wodne. Wrażliwość oraz duża znajomość zagrożeń które niesie kontakt z wodą ukierunkowały działania pana Henryka w stronę zwiększenia bezpieczeństwa wszystkich tych którzy korzystali z akwenów wodnych w szerokim tego słowa znaczeniu. Po uzyskaniu w 1961 roku stopnia Ratownika Wodnego klasy I pan Henryk pracował jako ratownik między innymi na kąpielisku rzecznym w obornickich Łazienkach /kąpielisko to istniało jeszcze na początku lat 70tych poprzedniego wieku/. Należy zaznaczyć że stopnie w zakresie ratownictwa wodnego w tym czasie nadawane były przez Polski Związek Pływacki. 11 kwietnia 1962roku zostaje powołane w Polsce Wodne Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe. W roku 1963 pan Henryk wstąpił do poznańskiego oddziału Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, a w roku 1966 został członkiem Zarządu tego oddziału. W roku 1963 był współzałożycielem pierwszej w Obornikach drużyny WOPR. Stopień Starszego Ratownika Wodnego zdobył w 1987 roku. Inne uprawnienia wodniackie to zdobyty w 1971 roku Patent Żeglarski Stermotorzysty, a w 1978 roku Patent Sternika Jachtowego.
Był członkiem wielu organizacji których działalność skupiała się na propagowaniu rekreacji, turystyki i sportów wodnych. W latach 50tych poprzedniego wieku był członkiem Ligi Morskiej włączonej w 1953 roku w struktury Ligi Przyjaciół Żołnierza. We wrześniu 1956 roku w Obornikach powstała 13 Żeglarska Drużyna Harcerzy im. Jana Miękusa. Pan Henryk był jednym z założycieli tej drużyny. W 1978 roku wstąpił do Sekcji Żeglarskiej „PERKOZ” działającej przy Kombinacie „METALPLAST” w Obornikach. Jako członek a potem członek zarządu sekcji czynnie uczestniczył we wszystkich działaniach organizacji ze szczególnym uwzględnieniem bezpieczeństwa na wodzie. Za wkład pracy na rzecz sekcji został wyróżniony medalem okolicznościowym z okazji dziesięciolecia istnienia S.Ż. „PERKOZ”. Po powołaniu do życia Obornickiego Stowarzyszenia Wodniackiego „APLAGA” został jednym z pierwszych członków tej organizacji.
Był uczestnikiem oraz organizatorem wielu spływów kajakowych także zimowych które odbywały się na rzekach Warcie i Wełnie. W roku 1956 wziął udział w rejsie jachtem „Nautilus”. Rejs odbył się rzekami: Wartą i Notecią na trasie z Obornik przez Santok do Czarnkowa. Wielokrotnie startował w lidze regatowej organizowanej przez S.Ż. „PERKOZ” na jeziorze Budziszewko. Uczestniczył wiele razy w organizacji obornickich „WIANKÓW”.W roku 1979 stanął na czele grupy organizującej „WIANKI”
Za zaangażowanie w działalność na rzecz bezpieczeństwa na wodzie w roku 1977 został odznaczony Złotą Odznaką za Zasługi dla Wielkopolskiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. W roku 1984 Urząd Wojewódzki w Poznaniu wyróżnił pana Henryka Honorowym Dyskiem za społeczny wkład pracy w rozwój kultury fizycznej i turystyki na terenie Województwa Poznańskiego. W roku 2013 pan Henryk otrzymał Honorowe Wyróżnienie Burmistrza Obornik za utworzenie drużyny Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego w Obornikach.
Bogatym doświadczeniem wodniackim a zwłaszcza wiedzą z zakresu ratownictwa wodnego pan Henryk dzielił by się jeszcze przez wiele lat z kolejnymi pokoleniami wodniaków, niestety, pokonała go nieuleczalna choroba. Dnia 15 czerwca 2015 roku odszedł od nas człowiek który był jedną z ikon obornickiego wodniactwa.
Cześć jego pamięci!